Benzer Haberler
O telefondan birkaç gün sonra bir arkadaş hakkında bilgi almak için Lütfullah’ı aradım. Bana karşı mahcup durumda olduğundan arşive hiç sızlanmadan gitti. İlgili dosyanın tozlarını üfleyip başladı bilgi vermeye: “Şimdi Ahmetciğim, ilgili şahıs bizden yaşça küçük. Babasını tanırsın sahtekarın biriydi. Zaten atalar; “sıçandan doğan kendir keser” demişler. O da nasıl ettiyse bir memurluk kaptı. Rüşvet falan vererek müdür oldu. Günahı boynuna da çok rüşvet almış, çok kadınla birlikte olmuş, çok yuva yıkmış diyorlar. Akıllı bir adam olduğundan bütün bu işlerden sıyrılmak için hükümetten yanaymış gibi gözükmekte bu günlerde. Geçenlerde yolda gördüm. “Namaza başladım” dedi. Ben de; “oğlum senin günahlarını bin senelik namaz bile temizlemez” dedim.” Baktım olay dedikoduya kayıyor;
“Tamam, Lütfullahcığım teşekkür ederim. Yahu, hiç mi iyi bir adam yok şu memlekette? Kapatıyorum. iyi günler dilerim.”
“Dur kapatma. Benim yazımı yazıp paylaştın mı?”
“Hayır. Sildim dedim ya!”
“Aklında değil mi? Beni de yaz Ahmet Hocam beni de yaz. Herkesi yazıyormuşsun. Ben senin en yakın arkadaşınım. Beni de yaz lütfen.”
“Korktum. Seni yazamam artık. Hoşça kal Lütfullahcığım.”
“ Şakaydı dedik ya. Beni de yaz. Beni de yaz… “ derken telefonu kapattım.
Artık haftada bir yazım çıktıkça Lütfullah’ı arayıp: “Bu hafta Aydın Keser’i yazdım. Öyle güzel yazı oldu ki herkes çok beğendi. Geçen Hafta da halasının oğlu Derin Keser’i yazdım. O da çok beğenildi.” Dedikçe karşıdan: “Beni de yaz Ahmet beni de yaz…” Diyor başka bir şey demiyordu.
Öğrencilerimin en sevdiği ders Beden Eğitimi dersiydi. Yaramazlık yapan çocuklara Beden Eğitimi dersine katılmama cezası verirdim. Öğrencileri bahçeye çıkarır, cezalı çocuğu da bahçe duvarına oturtur, oyunları izletirdim. Cezalı çocuğun canı çok çeksin, ceza canını daha iyi acıtsın, bir daha yaramazlık yapmasın diye oyunlara ben de girerdim. Öğretmenin dahil olduğu oyunlardan daha fazla zevk alır öğrenciler. Cezalı çocuk zevkle oynattığım oyunları izledikçe yanıma koşarak gelir;
“Özür dilerim öğretmenim. Ben de gireyim oyuna ne olur?” derdi. Oyuna almaz izletmeye devam ederdim ki, bir daha yapmasın. Oyunlar daha da zevkli hale geldikçe, çekişmeli hale geldikçe heyecana kapılır koşarak yine yanıma gelir: “Öğretmenim beni de oyuna al ne olur. Söz, bir daha yaramazlık yapmayacağım.” Derdi. Yüzünde pişmanlık ifadesi görürsem affeder oyuna alırdım. Bir daha yaramazlık yapmazdı o çocuk. Yine aradım Lütfullah’ı
“Lütfullahcığım nasılsın? Bil bakalım bu hafta kimi yazdım? “
“Kimi?”
“Saadetten Yıkılmış’ı yazdım.”
“Beni de yaz Ahmet Kardeş. Beni de yaz.” Dedi yine. Aklıma “beni de düşün beni de” türküsü geldi. Lütfullah, oyuna almadığım, duvarda oturup oyunu izlettiğim çocuklar gibi. Duvardan koşarak yanıma gelip, “beni de yaz…” diyor.
“Neyini yazayım?”
“Sizden önce işe girdiğimi, sizden çok maaş ve ikramiye aldığımı, iyi futbol oynadığımı, zengin olduğumu yaz.”
“Önümüzdeki hafta Feride’yi yazacağım.”
“Feride kim?”
“Tanımıyorum. Beni aradı buluştuk. O anlattı ben yazdım.”
“Teessüf ederim! Demek tanımadığın kişileri yazıyorsun beni yazmıyorsun. Beni de yaz Ahmetciğim.”
Öbür hafta yine aradım:
“Önümüzdeki hafta da Kazım’ı yazacağım da senden onun hakkında bilgi almak için aramıştım. Müsait misin?”
“Müsaitim de, sen madem beni yazmıyorsun ben de sana bilgi vermem bir daha.” Dedi. Eyvahlar olsun! Bindiğim dalı kesiyormuşum da haberim yokmuş. Bu tehdidini boşa çıkarmak için onunla rekabet halinde, onun gibi arşiv tutan, arşivinin bir işe yaramadığına hayıflanan başka ortak arkadaşımız Eymen geldi aklıma; “Ben de Eymen’i arar ondan bilgi alırım.” Dedim.
“Güldürme beni Eymen benim bildiğimin onda birini bilmez. Gel, Eymen’le meymenle uğraşma. En yakın arkadaşını kırma beni de yaz da eskisi gibi sana bolca yazacak malzeme vereyim.”
“Yazamam. Haydi hoşa kal. Şimdi Eymen arayacağım.” Dedim. O telefonda: “Beni de yaz Ahmet beni de yaz…” demeye devam ediyordu.
Lütfullah arkadaşım; “Beni de yaz Ahmet beni de yaz ”dedi de ondan yazdım. Sizler tanıksınız onu da yazdım işte.
Ahmet.kocak16@hotmail.com
