Anasayfa / Güncel / MİNİ MİNİ BİRİNCİLER

MİNİ MİNİ BİRİNCİLER

İlkokul öğretmenleri meslek hayatları boyunca en az beş kez birinci sınıf okuturlar. Birinci sınıfları okutmak eğlenceli olduğu gibi zordur da. Önünüze konan beyaz bir kağıt gibidirler ve kağıda ilk yazıyı siz yazarsınız. Yazı güzel olursa çocuk aldığı doğru davranışlarla ömür boyu başarılı, kötü olursa düzeltilmesi diğer öğretmenlerin maharetli ellerine kalmıştır artık. Bazı öğretmenler hep birinci sınıfları okutmak isterler. Onlarda beyaz kağıda ilk yazı yazma sevdası vardır. Her yıl aynı sınıfı okutmanın avantajlı yönleri vardır kuşkusuz. Avrupada branş öğretmenleri gibi birinci, ikinci, üçüncü sınıf öğretmenleri olurmuş diye okumuştum.
Minicik, saf, temiz yavrucaklar sınıfınıza gelir, bıcır bıcır konuşurlar susturamazsınız. Sınıf seviyesi yükseldikçe konuşmaları azalmaya başlar. Ortaokulda biraz azalır, lise bitiminden sonra ağızlarından kerpetenle laf alamazsınız artık. Bir yerlerde yanlış giden bir şeyler var gibidir.
Mini nini birinciler, toplu yaşanılan yerlerde nasıl davranacağını bilmeden gezer dururlar ortalıkta. İlk iş onları yerlerine oturtup çalışmalarını sağlamaktır. Ağızlarında bakla ıslanmaz; evde olan biteni okulda, okulda olan biteni evde anlatırlar. İleriki sınıflarda yavaş yavaş öğrenci davranışları geliştikçe susmaya, söyleyeceği şeyleri akıl süzgecinden geçirirerek söylemeye başladıklarından eğlenceli yönleri azalır.İşte mini mini birincilerden inciler:
Okulun ilk günlerinde tuvalet eğitimi vermeye başladığım sıralarda Fidan adlı utangaç öğrencim tuvalete gitmek için izin istemeye utanmış altına çişini yapmış. Böyle durumlarda şikayetçilik devreye girer, “öğyetmenim , Fidan altına çiş yaptı!” şikayetinden sonra Fidan’ın yanına gittim. Baktım çocuğun üzeri kuru. Yerler ıslak. Üzerini nasıl kirletmeden yaptığını biraz düşününce anladım. Saf dediysem de o kadar da değiller. İyi de etmiş. Annesini çağırıp eve göndermekten kurtuldum. Hizmetli kadını çağırttm. Derse bir şey olmamış gibi devam ettim. Hizmetli kadın pas pas getirmemiş, kovaya koyduğu el bezini çişin üzerine serip emdirdi, getirdiği kovaya sıktı elceğizleriyle sağ olsun.
İlkokuma yazma kitabında olan kısa bir okuma parçasından bir cümleyi bulup defterlerine yazmalarını istedim. Cümleyi bulan defterine yazdı. Mustafa, geç ve güç öğrenen bir öğrenciydi ve o cümleyi ne bulabilmiş, ne de yazabilmişti. Yanına gittim parçadaki cümleyi parmağımla gösterdim anlamadı. Cümleyi kalemle yuvarlak içine aldım: “Bu cümleyi defterine yaz Mustafa.” Dedim. Mustafa yine anlamadan yüzüme bakıyor. “Bak Mustafa bu cümleyi harf harf bakarak defterine yaz.” Dedim Mustafa yine aval aval yüzüme bakıyor. Yanında oturan Sakine, sakinliğini bozarak Mustafa’ya bağırdı: “Lan Mustafa neyini anlamıyorsun? Bu cümleyi defterine yaz diyoor!” diye bağırdıktan sonra elindeki kalemini defterine doğru atıp arkasına sertçe yaslandı.
Okumaya geçtiler. Okumaya geçiş de hep birlikte olmaz. Mısır patlamasına benzetir öğretmenler okuma eylemini. Okuma yazma öğretiminin en zevkli dönemidir. İlk bir öğrenci patlar. Ona hediye vermek, diğerlerini özendirmek için yakasına kırmızı bir kurdela takılır genellikle. Artık o kurdele çok değerlidir çocuk için. Kurdelesi kaybolsa ne eder eder bir kurdele bulup onunla okula gelir. Kurdeleler çoğalmaya başlayınca sınıf gelincik tarlasına döner. Öğretmen için mutlu günler başlamıştır…
Önce hece, ardından kelime yazma yarışmaları derken sıra cümle yazmaya geldi. “Çantamı aldım okula geldim, yazın çocuklar. Bitiren bana getirsin.” Dedim. Sınıfta hummalı bir çalışma başladı. Kendi yazdığını eliyle kapatıp göstermeyenler, kopya çekmek isteyip gözleri fıldır fıldır etrafta olanlar falan derken İsa yazmış bitirmiş. Koşarak defter elinde masama geldi. Elindeki defteri iyi okuyayım diye yamacıma tuttu. Okudum. Doğru yazmış, noktasını bile unutmamış. Sevindim: “İsaaa!” diye bağırmamla isa defteri masama atıp kaçtı. Sınıfın arkalarından bana çildir çildir baklıyor. “İsa neden kaçtın? Doğru yazmışsın aferin sana! Gel yanıma.” dedim. Geldi saçlarını okşamamla tüm sınıf elinde defter masama birikti. Bir tek“Çanta” yazan da, sadece “Ç” yazan da koşmuş gelmiş iyi mi?
İlk hafta sınıfa girdim. Enes adlı öğrenci sırt üstü yere yatmış, diğer çocuklar etrafına toplanmış. Telaşla sordum: “Ne oldu Enes’e çocuklar?”
“Öğretmenim Enes bayıldı.”dediler koro halinde. Hemen etrafını boşalttım. Nabzına baktım atıyor. Göz kapakları kıpır kıpır. Öğretmen masasına yatırdım. Biraz sonra ayıldı. Yerine geçirip oturttum. Gözüm Enes’in üzerinde. Ailenin kayıt sırasında verdiği telefon numarasını aradım. Durumu anlatınca annesi başladı gülmeye; “Hocam telaş etmeyin Enes dikkat çekmek istediğinde bayılma numarası yapar hep.” Dedi. Kerataya bak beni nasıl da korkuttu. Ertesi gün yine sınıfa girdim.Yine aynı manzara. Enes yüzükoyun yatmış. Ben önemsemeden masama geçip oturdum. Çocuklar: “Öğretmenim Enes yine bayıldı.” Diyor, benim ilgisizliğime bir anlam veremiyorlardı. Bir şey olmamış gibi derse başlayınca eyleminin işe yaramadığını düşünen Enes biraz sonra uykudan uyanmış gibi kalktı,genleşti, üzerindeki tozları çırpıp yerine geçti. Başka gün yine aynı durumu gördüğümde ayağımla dürtüp: “Tamam Enes haydi yerine geç.” Dememle kalkıp yerine geçti. Her gün aynı durumu yaşadım. Enes baktı foyası açığa çıktı, benden fayda yok bu sefer teneffüslerde numarasını yapmaya başlamış. Nöbetçi öğretmenlere arkadaşlarını gönderip sınıfta, bahçede yere boylu boyunca uzanmış. Nöbetçi öğretmenler telaşla odaya gelip: “Ahmet bey senin bir öğrencin bayılmış!” demeye başladılar. Ben de: “Önemli değil hocam ayağınızla dürtün ayılır.” Dememe hayretler içinde kalarak bir anlam veremediler. Zamanla tüm okul Enes’in bayılmasına alışınca Enes ‘de huyundan vaz geçti.
Dedim ya, mini mini birincileri okutmak çok zevkli, zevkli olduğu kadar da meşakkatlidir de.
Ahmet.kocak16@hotmail.com.

Hakkında Mustafa TEK

Ayrıca bakın

SPOR TESİS İŞLERİ YAPTIRILACAKTIRSARIKAYA BELEDİYESİ FEN İŞLERİ MÜDÜRLÜĞÜ

SPOR TESİS İŞLERİ YAPTIRILACAKTIR SARIKAYA BELEDİYESİ FEN İŞLERİ MÜDÜRLÜĞÜ 2024 YILI SAHA BAKIM VE ONARIM yapım …

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.